Choroba Leśniowskiego-Crohna, która często bywa mylona z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego to przewlekły nieswoisty stan zapalny przewodu pokarmowego, od jamy ustnej aż do końca odbytu, o charakterze odcinkowym. Choroba ma podłoże immunologiczne i może wystąpić w każdym wieku. Najczęściej dotyczy osób młodych i w średnim wieku. Choroba charakteryzuje się występowaniem zmian w błonie śluzowej, szczególnie w obrębie jelit, powodując utrudnione przechodzenie treści pokarmowej. Objawia się głównie biegunkami i bólami brzucha. Nie ma możliwości całkowitego wyleczenia tej choroby, ale znane są już metody leczenia, które mogą w znacznym stopniu ograniczyć przykre objawy i wydłużyć okresy bez nawrotów choroby.
Objawy Leśniowskiego-Crohna
Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna spowodowane są zapaleniem toczącym się w ścianie jelita lub w innym odcinku przewodu pokarmowego. Gdy zapalenie zaostrza się, obserwujemy objawy, takie jak:
– biegunka,
– utrata masy ciała
– owrzodzenia
– ogólne złe samopoczucie
– anemia
– owrzodzenia odbytu
– bóle brzucha (najczęściej z prawej strony)
– wzdęcia
Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna zależą od miejsca występowania stanu zapalnego oraz od stopnia nasilenia choroby. Jeżeli choroba dotyka niewielki odcinek jelita cienkiego, biegunka może nie występować. Jeżeli zajęty jest długi odcinek jelita, organizm nie wchłania wystarczająco dużo składników odżywczych i pojawia się niedobór witamin. U niektórych osób w przebiegu choroby może dojść do rozwoju stanu zapalnego w innych narządach – wątrobie lub stawach. Zazwyczaj objawy te ustępują, gdy ustępuje stan zapalny toczący się w jelitach. U dzieci choroba Leśniowskiego-Crohna hamuje wzrost i jest przyczyną niedoborów masy ciała. Schorzenie może zaburzać także rozwój płciowy. U dziewczynek opóźnia lub hamuje występowanie miesiączek. Powoduje również anemię.
Choroba Leśniewskiego Crohna – przyczyny
Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna nie są dokładnie poznane, choć specjaliści wskazują na kilka czynników, które mogą mieć wpływ na jej wystąpienie. Wśród przyczyn choroby wymienia się uwarunkowania genetyczne, palenie papierosów, stosowanie antykoncepcji hormonalnej w postaci tabletek, przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest na razie nieuleczalna. Celem leczenia jest opanowanie stanu zapalnego i złagodzenie dokuczliwych objawów, zwłaszcza bólu brzucha i biegunek. Pacjentów leczy się najczęściej sterydami, lekami przeciwzapalnymi i modulującymi układ odpornościowy. Niekiedy konieczne są zabiegi chirurgiczne. W leczeniu schorzenia niezbędna jest też odpowiednia dieta, a także unikane infekcji i stresu. Jeśli chodzi o żywienie chorych, to w okresie silnego zapalenia, wiążącego się z niechęcią do jedzenia, silną biegunką, wymiotami i innymi dolegliwościami układu pokarmowego, lekarz podejmuje decyzję o wprowadzeniu żywienia dojelitowego lub pozajelitowego. Po przejściu na żywienie doustne, chorym podaje się pokarmy z jak najmniejszą ilością błonnika, który działa drażniąco na ścianę jelit. Mogą to być sucharki, kleiki, kasza manna na wodzie, jasne pieczywo, drobny makaron, biały ryż, gotowane warzywa. Następnie zaleca się włączenie do diety chudego, delikatnego mięsa, ryb i nabiału niezawierającego laktozy. Warto sięgać po pokarmy o łagodnym smaku i półpłynnej konsystencji. Świetnym rozwiązaniem jest gotowana marchewka, duszone jabłka i wspomniany wcześniej ugotowany biały ryż. Unikać należy podawania surowych warzyw, kwaśnych owoców cytrusowych oraz mleka, gdyż zawiera laktozę, która u wielu chorych wywołuje dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Chory nie powinien jeść zbyt dużo tłuszczów i potraw smażonych, gdyż mogą one wywołać skurcze jelit. Warto także podawać chorym suplementy z solami mineralnymi i zawierające multiwitaminę.
Więcej na temat choroby Leśniowskiego-Crohna, a także produktów odpowiednich do stosowania w chorobie dowiesz się TUTAJ.
